IBD: ممکن است بالاخره بدانیم که چرا استرس روانی التهاب روده را بدتر می کند

محققان مسیری را بین مغز و سیستم ایمنی در موش ها شناسایی کرده اند که ممکن است توضیح دهد که چرا استرس روانی می تواند التهاب روده را بدتر کند. این یافته می تواند درمان بیماری های مزمن دستگاه گوارش مانند بیماری التهابی روده (IBD) را بهبود بخشد.

برای سال ها، مطالعات ارتباط بین پریشانی روانی و التهاب را نشان داده اند. این ارتباط به ویژه در IBD یا سایر شرایط خودایمنی که با التهاب روده، درد شکم و آسیب روده مشخص می شود، آشکار است. حتی با درمان، افراد مبتلا به IBD معمولاً در هنگام استرس شعله ور شدن علائم را تجربه می کنند.

برای درک مکانیسم پشت این ارتباط، کریستوف تایس از دانشگاه پنسیلوانیا و همکارانش موش‌های مبتلا به علائم مشابه IBD را تجزیه و تحلیل کردند. محققان به مدت یک هفته هشت حیوان را به مدت 3 ساعت در روز در لوله های کوچک قرار دادند تا استرس ایجاد کنند. آنها سپس موش ها را با یک محرک شیمیایی به مدت هفت روز تحت درمان قرار دادند تا علائم مشابه IBD ایجاد شود.

به سه موش دارویی برای مسدود کردن هورمون‌هایی به نام گلوکوکورتیکوئیدها داده شد، که مغز به بدن سیگنال می‌دهد که در هنگام احساس ناراحتی تولید کند. سپس محققان کولونوسکوپی را روی موش ها انجام دادند و التهاب روده و آسیب روده را بین 0 تا 15 ارزیابی کردند که نمرات بالاتر نشان دهنده نتایج بدتر بود. موش‌هایی که این دارو را دریافت کردند، به‌طور میانگین امتیازی در حدود 5 داشتند، در حالی که موش‌هایی که فاقد این دارو بودند، امتیاز کمی کمتر از 15 داشتند که نشان می‌دهد گلوکوکورتیکوئیدها برای التهاب روده ناشی از استرس مهم هستند.

سپس محققان یک تجزیه و تحلیل ژنتیکی از نمونه های بافت جمع آوری شده از روده بزرگ حیوانات انجام دادند. آنها دریافتند که موش‌هایی که گلوکوکورتیکوئیدها به طور مداوم افزایش یافته بودند، تغییراتی در سلول‌های عصبی تخصصی به نام گلیا روده داشتند. سلول های گلیال به حفظ نورون ها و برقراری ارتباط با انواع مختلف سلول ها کمک می کنند و با پمپاژ مولکول های التهابی به هورمون های استرس پاسخ می دهند. گلیای روده ای موش با گلوکوکورتیکوئیدهای بالا فعالیت بیشتری در ژن های پیش التهابی نشان داد.

تجزیه و تحلیل ژنتیکی همچنین نشان داد که استرس نورون های روده را تغییر می دهد و باعث می شود آنها کمتر بالغ به نظر برسند. تایس می‌گوید: «دلیل مضر بودن این امر این است که ما به نورون‌های بالغ در دستگاه گوارش نیاز داریم تا حرکت روده و تحرک را تحریک کنیم.» این یافته ها با هم، دو شاخه از مسیر بین مغز، نورون های روده و پاسخ ایمنی التهابی را برجسته می کنند.

تیم این یافته ها را در 63 فرد مبتلا به IBD با جمع آوری و تجزیه و تحلیل ژنتیکی نمونه های بافت از روده بزرگ تایید کرد. شرکت کنندگان همچنین پرسشنامه ای را برای ارزیابی استرس تکمیل کردند. افرادی که استرس بیشتری را تجربه کردند، آسیب روده ای بیشتری داشتند و نشانگرهای التهابی بیشتر، مشابه آنچه در موش ها دیده می شود، افزایش یافتند.

Saurabh Mehandru در سیستم بهداشتی Mount Sinai در نیویورک می گوید که این نتایج ممکن است در نهایت ارتباط دقیق بین مغز و روده را نشان دهد که بسیاری از مدت ها پیش معتقد بودند که در اختلالات گوارشی وجود دارد. او می‌گوید: «این به پزشکان می‌گوید که شما باید به بیمار به‌عنوان یک کل نگاه کنید، نه فقط علائم ناشی از شعله‌ور شدن را درمان کنید، بلکه مشکلات دیگری را که ممکن است مرتبط با استرس باشند نیز درمان کنید.»

تایس می‌گوید: «سوال بزرگ این است که آیا یک مسیر ممکن است میزان پاسخ‌دهی افراد به درمان‌های مختلف را تعیین کند یا خیر». اگر چنین است، می تواند نحوه درمان IBD را بهبود بخشد یا به اهداف دارویی جدید برای این بیماری منجر شود.