تضاد ژنتیکی با جنین بر زمان زایمان زنان تأثیر می گذارد

وقتی صحبت از طول بارداری به میان می‌آید، ممکن است علایق جنین و حاملان کمی متفاوت باشد. اکنون، بزرگترین مطالعه در مورد چگونگی تأثیر ژن ها بر زمان زایمان نشان می دهد که دو طرف به یک سازش تکاملی دست یافته اند.

گونه‌های ژنی که در زنان، بارداری کوتاه‌تری را افزایش می‌دهند، در صورت وجود در جنین، رشد سریع‌تر جنین را تشویق می‌کنند. پل سوله ناویس در این نمایشگاه می‌گوید: «آنها به نوعی به توافق رسیده‌اند و مادر می‌گوید: «به تو اجازه می‌دهم کمی رشد کنی، اما کمی زودتر زایمان می‌کنم». دانشگاه گوتنبرگ، سوئد.

زایمان زودرس – که به عنوان زایمان قبل از هفته 37 بارداری تعریف می شود – یکی از علل اصلی مرگ و میر نوزادان در سراسر جهان است، اما دلایل آن به خوبی شناخته نشده است.

برای بررسی تأثیرات ژنتیکی طول بارداری، تیم سوله ناویس نتایج مطالعات قبلی را که مجموعاً شامل حدود 200000 زن بود که در مراحل مختلف بارداری شروع به زایمان کرده بودند، بدون اینکه القای پزشکی داشته باشند، جمع آوری کردند. تراجنسیتی ها شامل نمی شوند.

این مطالعات DNA زنان و نوزادان آنها را توالی یابی کردند، و همچنین به جنبه هایی مانند مدت زمان بارداری و وزن نوزاد هنگام تولد اشاره کردند.

تیم Solé Navais 22 مکان را در ژنوم پیدا کردند که هر کدام تأثیر کمی بر زمان تولد داشتند، که پنج مورد از آنها در صورت وجود در مادر یا جنین اثرات معکوس داشتند. به عبارت دیگر، اگر نوع خاصی در مادر وجود داشت، با بارداری کوتاه‌تر مرتبط بود، در حالی که اگر در جنین وجود داشت، با بارداری طولانی‌تر همراه بود.

سوله ناویس می‌گوید: این از این ایده حمایت می‌کند که جنین‌ها و حاملان آن‌ها منافع متضادی دارند، زیرا هر چه بارداری طولانی‌تر باشد، معمولاً جنین بزرگ‌تر می‌شود و این امر تولد را برای مادر خطرناک‌تر می‌کند. او می‌گوید در محدوده‌های محدود، جنین بیشتر از مادر علاقه‌مند به بزرگ‌تر شدن است.

اما وقتی وزن جنین هنگام تولد در نظر گرفته شد، تصویر پیچیده تر شد. هنگامی که اثرات همه گونه های ژنی جمع شد، آنهایی که با بارداری کوتاه تر مرتبط بودند، در صورت به ارث بردن جنین با وزن بیشتر هنگام تولد مرتبط بودند.

جان پری از دانشگاه کمبریج می‌گوید: اگر برخی از گونه‌های ژنتیکی در جنین با افزایش وزن هنگام تولد همراه باشد، ژنوم مادر با استفاده از انواع مشابه برای کاهش طول بارداری مقابله می‌کند. جنین در یک جهت و مادر در جهت دیگر فشار می آورد.

این تیم همچنین دریافت که برخی از انواعی که بر مدت زمان بارداری تأثیر می‌گذارند ممکن است از شروع زایمان نیز جلوگیری کنند. مطالعات قبلی روی موش‌ها نشان می‌دهد که پروتئین‌هایی که آنها کدگذاری می‌کنند می‌تواند در تنظیم انقباضات رحم نقش داشته باشد.

سوله ناویس می‌گوید درک بیشتر در مورد اینکه چگونه آنها این اثر تنظیم‌کننده انقباض را دارند می‌تواند منجر به داروهای جدیدی شود که باعث تحریک یا جلوگیری از زایمان می‌شوند.