در یک بطری لیتری آب 240000 ذره پلاستیکی وجود دارد

یک بطری 1 لیتری آب می تواند حاوی 240000 ذره پلاستیکی میکروسکوپی باشد. پیامدهای سلامتی خوردن پلاستیک نامشخص است، اما تحقیقات اولیه نشان می دهد که چنین ذرات می توانند به اندام های مختلف بدن بروند.

سالانه میلیون ها تن پلاستیک در نتیجه فعالیت های انسانی مانند صنعت ماهیگیری و زباله های خانگی تولید می شود. بیشتر این مواد از میکروپلاستیک ها تشکیل شده است که وسعت آن بین 1 میکرومتر تا 5 میلی متر است.

بیژان یان از دانشگاه کلمبیا در نیویورک می گوید: تحقیقات قبلی نشان می دهد که میکروپلاستیک ها می توانند به عنوان حامل عمل کنند و آلاینده ها و عوامل بیماری زا را منتقل کنند.

قطعات پلاستیکی که قطر آنها کمتر از 1 میکرومتر است، به عنوان نانوپلاستیک شناخته می شوند و می توانند نگرانی بیشتری نسبت به میکروپلاستیک ها ایجاد کنند. یان می گوید: اندازه کوچکتر آنها به این معنی است که آنها ممکن است بیشتر به دیواره روده بدن، جفت و حتی سد خونی مغزی نفوذ کنند.

اندازه نانوپلاستیک‌ها تشخیص آن‌ها را دشوار می‌کند، اما اکنون یان و همکارانش تکنیکی نوآورانه برای انجام این کار توسعه داده‌اند.

این تیم شش بطری یک لیتری آب با نام تجاری خود را از سه سوپرمارکت ناشناس در ایالات متحده گرفتند و آنها را در معرض لیزر قرار دادند که در صورت مواجهه با یک قطعه پلاستیکی لرزش می‌کردند. به طور متوسط، هر بطری حاوی حدود 240000 ذره پلاستیکی بود که 100 برابر بیشتر از مطالعات قبلی بود.

اندازه ارتعاشات لیزرها نوع پلاستیک موجود در آب را نشان می دهد که حدود 90 درصد آن نانوپلاستیک است. تنها 10 درصد از آنها قابل شناسایی بودند، اما آنها شامل پلی اتیلن ترفتالات (PET) بودند که بطری ها از آن ساخته شده بودند.

به گفته یان، هیچ دلیلی وجود ندارد که مقادیر مشابهی از نانوپلاستیک‌ها در بطری‌های آب دیگر ایالات متحده و همچنین بطری‌های سایر کشورها وجود نداشته باشد، اما این باید در مطالعه خودش آزمایش شود.

او می‌گوید در آینده، محققان امیدوارند تکنیک خود را برای شناسایی بیشتر نانوپلاستیک‌های درون آب اصلاح کنند.

شری میسون از دانشگاه ایالتی پنسیلوانیا این تحقیق را “مطالعه ای بسیار چشمگیر و پیشگامانه” توصیف کرد.

او می‌گوید: «ما می‌دانیم که پلاستیک‌ها مانند روشی که افراد به طور مداوم سلول‌های پوست را می‌ریزند، ذرات را می‌ریزند، اما توانایی اندازه‌گیری و شناسایی این ذرات پلاستیکی تا محدوده نانوپلاستیک برای پیشبرد درک ما از پیامدهای سلامتی انسان بسیار مهم است.