درد مزمن مرتبط با الگوهای متمایز فعالیت مغز

نشانه هایی از فعالیت الکتریکی در مغز افراد مبتلا به درد مزمن شناسایی شده است. اگرچه این کشف یک مطالعه کوچک است، اما روزی می‌تواند به درمان‌های مؤثرتری منجر شود.

درد مزمن که بیش از 3 ماه طول می کشد، بیش از 30 درصد از جمعیت جهان را تحت تاثیر قرار می دهد و درمان های موجود اغلب اثربخشی محدودی دارند. برای کمک به توسعه درمان‌های جدید، پراساد شیروالکار از دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، و همکارانش تلاش کردند تا درک بهتری از چگونگی تنظیم درد توسط مغز داشته باشند.

این تیم الکترودها و محرک‌ها را در مغز چهار فرد مبتلا به درد مزمن در نتیجه سکته مغزی یا قطع عضو کاشته کردند. این فعالیت‌های الکتریکی ثبت‌شده در نواحی مغز که با جنبه‌های بالقوه احساسی و شناختی درد مرتبط است – قشر اوربیتوفرونتال (OFC) و قشر کمربندی قدامی (ACC) – که محققان پیش‌بینی می‌کنند بیشتر در ناراحتی مزمن نقش دارند. نسبت به سایر مناطق مغز که با درد کوتاه مدت مرتبط هستند.

طی سه تا شش ماه آینده، شرکت‌کنندگان به نظرسنجی‌هایی درباره شدت درد خود چندین بار در روز پاسخ دادند. پس از گزارش این موضوع، آنها دکمه ای را فشار دادند که 30 ثانیه از فعالیت در OFC و ACC آنها ضبط شد.

سپس یادگیری ماشینی این سیگنال های الکتریکی را با شدت درد گزارش شده توسط شرکت کنندگان مرتبط کرد. از این رو، محققان الگوهای عصبی را شناسایی کردند که نشان می‌دهد فرد حالت درد زیاد یا کم را تجربه می‌کند و به عنوان یک نشانگر زیستی برای سطوح مختلف ناراحتی عمل می‌کند.

برای ارزیابی تفاوت این الگوهای عصبی بین درد مزمن و حاد، که مدت کوتاهی است و معمولاً برطرف می‌شود، محققان سپس فعالیت مغزی همان چهار شرکت‌کننده را در حالی که گرما به نواحی بدنشان اعمال می‌شد، ثبت کردند.

آنها دریافتند که OFC بیشتر با درد مزمن مرتبط است، در حالی که فعالیت در ACC با ناراحتی حاد مرتبط است. Marco Loggia در مرکز تصویربرداری عصبی یکپارچه درد در دانشگاه هاروارد امیدوار است که این امر به سایر محققان انگیزه دهد تا OFC را برای تسکین درد مزمن مطالعه کنند. او می گوید که محققان می توانند آزمایش کنند که آیا تحریک غیرتهاجمی به OFC، به عنوان مثال از طریق تحریک جریان مستقیم ترانس کرانیال یا تحریک مغناطیسی ترانس جمجمه ای، به کاهش ناراحتی مداوم کمک می کند یا خیر.

به گفته محققان، نتایج گامی اولیه برای کشف الگوهای مغزی مرتبط با درد است که می‌تواند به توسعه درمان‌های مؤثرتر کمک کند.

افرادی که دارای درد مزمن شدید هستند حتی می‌توانند الکترودها و محرک‌ها را در مغز خودشان کاشته کنند تا نشان دهند چگونه امضاهای عصبی منحصربه‌فردشان با ناراحتی‌شان ارتباط دارد. شیروالکار می‌گوید: «امید این است که با درک بهتر این موضوع، بتوانیم از این اطلاعات برای توسعه درمان‌های تحریک مغز شخصی برای شدیدترین اشکال درد استفاده کنیم.