فقدان “هرس” نورون ممکن است پشت بسیاری از شرایط مرتبط با مغز باشد

بسیاری از شرایط متفاوت، مانند افسردگی، فوبیا و اختلال بیش فعالی با کمبود توجه (ADHD)، ممکن است همان علت اصلی را داشته باشند: تاخیر در “هرس”، فرآیندی که در آن ارتباطات غیر ضروری بین سلول های مغز از بین می رود.

این یافته از یکی از بزرگترین مطالعات اسکن مغز انجام شده در نوجوانان به دست آمده است و در چندین مجموعه داده دیگر از جمله افراد در سنین دیگر تأیید شده است. “ما توانسته ایم نشان دهیم که اینها متفاوت هستند [conditions] باربارا ساهاکیان از دانشگاه کمبریج می‌گوید: همه به یک عامل عصب‌بیولوژیکی مرتبط هستند.

نتایج به یک ایده بحث برانگیز اخیر در علوم اعصاب اهمیت می دهد که بسیاری از شرایط متفاوت یک علت مشترک دارند – مفهومی که به عنوان عامل p شناخته می شود.

تا به حال، این عمدتا بر این واقعیت استوار بود که بسیاری از افراد بیش از یک بیماری از این دست دارند یا ممکن است در زمان‌های مختلف زندگی خود با بیماری‌های مختلف تشخیص داده شوند، و همچنین مطالعات DNA نشان می‌دهد که مجموعه‌ای از گونه‌های ژنی یکسان افراد را مستعد ابتلا به چندین بیماری می‌کند. شرایط

اکنون ساهاکیان و همکارانش یک مبنای عصب‌بیولوژیکی برای فاکتور p پیشنهاد می‌کنند که آن را «عامل آسیب‌شناسی عصبی-روانی (NP)» می‌نامند.

محققان اولین تجزیه و تحلیل خود را با استفاده از مجموعه ای از تصاویر اسکن مغزی موجود برای نزدیک به 2000 نوجوان که در 14 سالگی ارزیابی شده بودند، انجام دادند، جایی که همچنین اطلاعاتی در مورد علائم بالقوه مرتبط با آنها وجود داشت.

شرکت کنندگان یا والدین آنها پرسشنامه هایی را تکمیل کردند تا نمرات علائم بیماری های روانی مانند افسردگی، اضطراب، اختلالات خوردن و فوبیا را بدست آورند. آنها همچنین از نظر ADHD امتیاز گرفتند و از نظر علائم صفات اوتیسم ارزیابی شدند.

افرادی که بالاترین امتیاز را برای این شرایط داشتند، که نشانه‌های قوی‌تری را نشان می‌داد، احتمال بیشتری داشت که تراکم بافت بیشتری در قشر جلوی مغز، ناحیه بیرونی مغز در جلوی سر، داشته باشند. به گفته محققان، این نشان دهنده کمبود یا تاخیر در هرس در مغز آنها است.

هرس یک فرآیند مرموز است که از دوران کودکی شروع می شود، اگرچه در نوجوانی به طور چشمگیری افزایش می یابد. تصور می‌شود که این اتفاق می‌افتد زیرا سیناپس‌ها – ارتباطات بین سلول‌های مغز – که زیاد استفاده نمی‌شوند از بین می‌روند. ساهاکیان می گوید: «همانطور که در حال یادگیری هستید و مغزتان کارآمدتر می شود، از شر سیناپس های اضافی که نمی خواهید خلاص می شوید.

تعیین کمیت تاخیر در هرس یا تفاوت در تراکم بافت در این مطالعه ممکن نبود، همچنین مشخص نیست که آیا کسانی که در این مرحله تراکم بافتی بیشتری در قشر جلوی مغز داشتند، با بقیه جمعیت برابری می کنند یا خیر. ساهاکیان می گوید حداقل تا حدودی بعداً.

این یافته در چهار مجموعه دیگر از داده‌های اسکن مغز، از جمله مجموعه دوم اسکن مغز و نمرات علائم برای نزدیک به 2000 نوجوان و دو مطالعه که شامل افراد 20 ساله بود، تأیید شد. این نشان می دهد که عدم هرس مغز با عملکرد مغز در بزرگسالی نیز ارتباط دارد.

عدم هرس قبلاً به عنوان یک علت اسکیزوفرنی، ADHD و اوتیسم مطرح شده است، اما سایر شرایط وجود ندارد.

رابرت پلومین از کالج کینگ لندن، که در مطالعات ژنتیکی که از ایده فاکتور ap حمایت می‌کند، شرکت داشته است، می‌گوید توضیح پیشنهادی جدید به عنوان یک مشارکت کننده قابل قبول است، اما ممکن است تمام داستان نباشد. او می گوید: «شما به دنبال چیزی هستید که یک مکانیسم کلی باشد.