دنیل بحری هر کاری از دستش بر می آمد انجام داده بود تا برای اولین فرزندش آماده شود. او برای کلاس های CPR ثبت نام کرد. او برای یک دوره شیردهی ثبت نام کرد. او به دقت به توصیه ها و هشدارهایی که ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی به او دادند توجه کرد.
اما، با وجود سخت کوشی، وقتی سرانجام دخترش را به خانه آورد، چیزی جز آرامش احساس کرد. او اخیراً در مورد سندرم مرگ ناگهانی نوزاد مطلع شده بود و این وضعیت افکار او را درگیر کرد. او متوجه شد که تمام شب را بیدار مانده است تا نفس دخترش را تماشا کند و دمای بدنش را با وسواس بالا می گیرد، نگران این بود که بیش از حد گرم شود و ناگهان بمیرد. حتی نه ماه بعد، او حداقل سه بار در شب بالای تختش می ایستاد تا نفس خود را بررسی کند.
این غیرمعمول نیست که والدین در چند ماه اول احساس اضطراب کنند. از این گذشته، آوردن یک نوزاد تازه متولد شده به خانه تغییر بزرگی در زندگی آنها ایجاد می کند. اما بحری احساس کرد که ترسش از کنترل خارج شده است. وقتی شوهرش را تماشا می کرد که بر نگرانی های مشترک آنها غلبه می کند، متعجب بود که چرا نگرانی های او از بین نمی رود.
بحری که در کانادا زندگی می کند، مانند بسیاری از والدین، در مورد افسردگی پس از زایمان (یا پس از زایمان) هشدار داده شده بود، اما هیچ کس در مورد اضطراب پس از زایمان به او نگفته بود. این وضعیت پنهان با تمرکز بر افسردگی و این فرض که اینها نگرانی های طبیعی هستند که هر پدر و مادری با آن روبرو هستند، تأثیر زیادی بر والدین و فرزندانشان می گذارد. اما از آنجایی که افراد بیشتر و بیشتری در مورد تجربیات خود از اضطراب کوبنده پس از والدین شدن صحبت می کنند، و این موضوع در دستور کار پزشکی قرار می گیرد، محققان شروع به کشف علل و کشف این …