حرف A چه رنگی است؟ این سوالی است که نیکلاس روت اغلب از داوطلبانی که برای تحقیقات خود استخدام کرده است می پرسد. اکثرا همین پاسخ را به او می دهند. روت می گوید: «آنها می گویند کار احمقانه است و حروف رنگ ندارند.
اما آنها برای افراد مبتلا به سیناستزی رنگ حروف، که در آن حروف و کلمات با رنگ های خاصی همراه هستند، انجام می شود. این شامل جنیفر مانکین است که اکنون خود یک محقق سیناستزی است و به یاد می‌آورد که همکلاسی‌هایش را در نوجوانی با گفتن نام یکی از آنها گیج می‌کرد. او می‌گوید: «در آن لحظه برای من روشن شد که درک من از جهان اساساً با بسیاری از افراد دیگر متفاوت است.
دانشمندان بیش از 200 سال است که از synaesthesia اطلاع داشتند، اما برای بسیاری از زمان‌ها مشخص نبود که چرا برخی از افراد اطلاعات حسی را با هم ترکیب می‌کنند – مثلاً چرا کلمات را با طعم‌ها یا صداها را با بافت مرتبط می‌کنند. این روزها، اتفاق نظر وجود دارد که برخی از اشکال synaesthesia، به ویژه synaesthesia با حروف، ارتباط تنگاتنگی با یادگیری دارند. این مکاشفه، محققانی مانند مانکین را وادار می‌کند تا از پرسیدن اینکه چرا synaesthesia وجود دارد فراتر رفته و آنچه را که در مورد نحوه عملکرد مغز آشکار می‌کند، کشف کنند.
این کار قبلاً نشان داده است که چگونه فرهنگ بر نحوه یادگیری ما تأثیر می گذارد و چگونه تفکر ما بسته به زبانی که صحبت می کنیم و می نویسیم به روش های مختلف شکل می گیرد. آخرین اکتشافات ممکن است حتی مهم‌تر باشد: ما نشانه‌های وسوسه‌انگیزی را دیده‌ایم که نشان می‌دهد بسیاری از افراد بدون سینستزی ناآگاهانه اطلاعات حسی را با هم ترکیب می‌کنند، که نشان می‌دهد آنچه ما در مورد این ویژگی یاد می‌گیریم حتی ممکن است چیزهای گسترده‌تری در مورد آگاهی انسان به ما بگوید.
اولین توصیف قانع کننده از synaesthesia…