بچه دار شدن در مراحل اولیه زندگی از نظر ژنتیکی با جوانتر مردن مرتبط است

بر اساس تجزیه و تحلیل ژنوم بیش از 270000 نفر، افرادی که از نظر ژنتیکی مستعد بچه دار شدن در مراحل اولیه زندگی هستند، کمتر تا 76 سالگی زندگی می کنند.

چرا پیر می شویم یکی از بزرگترین رازهای تکاملی است. فرآیند انتخاب طبیعی ممکن است نشان دهد که افراد باید ژن‌هایی را منتقل کنند که برای زندگی طولانی‌تر مفید هستند، بنابراین زمان بیشتری برای تولید مثل داشته باشند، اما هیچ مدرکی برای تأیید این موضوع وجود ندارد.

یکی از دلایل اصلی چرایی این امر این است که جهش‌های ژنتیکی که به نفع تولیدمثل زودتر در زندگی هستند نیز می‌توانند منجر به طول عمر کمتری شوند – ایده‌ای به نام پلیوتروپی آنتاگونیستی.

جیانژی ژانگ از دانشگاه میشیگان می گوید: «به این دلیل است که انتخاب طبیعی تا حد زیادی به تولید مثل اهمیت می دهد. بنابراین آن جهش هایی که برای تولید مثل مفید هستند، اما ممکن است بعد از آن مضر باشند، همچنان انتخاب می شوند.

پس از انجام بزرگترین مطالعه در مورد ارتباط ژنتیکی بین تولید مثل و طول عمر تا به امروز، ژانگ و ارپینگ لانگ در آکادمی علوم پزشکی چین در پکن اکنون شواهد قانع‌کننده‌تری برای پلیوتروپی آنتاگونیستی یافته‌اند.

این جفت، ژنوم 276406 نفر را در Biobank انگلستان، یک مطالعه طولانی مدت سلامت، تجزیه و تحلیل کردند. همه شرکت کنندگان منتخب در این مطالعه بین سال های 1940 تا 1969 به دنیا آمدند و اجداد اروپایی داشتند.

برای هر فرد، محققان یک امتیاز چند ژنی را محاسبه کردند، ارزیابی ترکیبی از انواع ژنتیکی مرتبط با سلامت باروری بهتر در اوایل زندگی. هر چه نمره یک نفر بالاتر باشد، احتمال اینکه برای مدت طولانی تری بارور شود بیشتر است.

آنها همچنین اطلاعاتی را در مورد طول عمر شرکت کنندگان جمع آوری کردند – چه مدت زمانی که خودشان زندگی کردند یا چه مدت والدینشان برای کسانی که هنوز زنده بودند.

با مقایسه نمرات پلی ژنیک با داده های طول عمر، این زوج دریافتند افرادی که نمرات پلی ژنیک بالاتری برای سلامت باروری داشتند، احتمال کمتری برای زندگی تا 76 سالگی داشتند. ژانگ می‌گوید هیچ دلیل خاصی برای استفاده از این سن به‌عنوان یک برش وجود نداشت.

ژانگ می‌گوید، افرادی که زودتر به دنیا آمده‌اند، نسبت به کسانی که نزدیک‌تر به سال 1969 به دنیا آمده‌اند، دارای امتیاز چند ژنی پایین‌تری هستند، که نشان می‌دهد صفاتی که تولید مثل را تقویت می‌کنند، با وجود تأثیرشان بر طول عمر، همچنان انتخاب می‌شوند.

او می‌گوید: «یافته‌های ما از فرضیه پلیوتروپی متضاد حمایت می‌کند. یکی از مکانیسم‌های بالقوه این است که برخی از گونه‌های ژنی که ویژگی‌های تولیدمثلی را تقویت می‌کنند، ممکن است منجر به بیماری در مراحل بعدی زندگی شوند. برای مثال، یکی از این گونه‌ها به نام rs12203592 با برخی سرطان‌ها مرتبط است.

این تیم اکنون امیدوار است که داده های بیشتری را از جمعیت های متنوع تر جمع آوری کند تا ببیند آیا این روند ادامه دارد یا خیر. ما هنوز نمی‌دانیم که آیا نتایج ما برای مردم آفریقایی یا آسیایی صدق می‌کند، اما فکر می‌کنم می‌توانیم انتظار مشاهده این الگو را داشته باشیم.»

همچنین توجه به این نکته مهم است که عوامل خارجی، از جمله پیشرفت‌های پزشکی، منجر به عمر طولانی‌تر و به‌طور متوسط ​​بچه‌دار شدن افراد شده است. ژانگ می گوید: «این تغییرات بسیار تأثیرگذار بوده اند، به طوری که تغییرات ژنتیکی در مقایسه با عوامل محیطی بسیار جزئی است.

“[It is the] استیون اوستاد از دانشگاه آلاباما در بیرمنگام می‌گوید: اولین شواهد قوی از پلیوتروپی متضاد در انسان، که از ستون اصلی نظریه پیری تکاملی حمایت می‌کند. “قبلاً شواهد فراوانی در حیوانات آزمایشگاهی وجود داشت، اما گسترش آن به انسان برای شناخت کلیت پلیوتروپی آنتاگونیست مهم است.”