چه چیزی آمریکا را از استفاده از کرم های ضد آفتاب بهتر باز می دارد؟

توسط مایکل اسکاتورو

وقتی متخصص پوست Adewole “Ade” Adamson مردم را می بیند که در استخر محل زندگی او در آستین، تگزاس، کرم ضد آفتاب می پاشند، انگار ادکلن است، او می خواهد مداخله کند. او گفت: «همسرم می‌گوید من نباید این کار را انجام دهم، حتی اگر اکثر مردم به ندرت از ضد آفتاب کافی استفاده کنند.»

بحث فقط این نیست که مردم به اندازه کافی از ضد آفتاب استفاده می کنند، بلکه این است که چه موادی در آن وجود دارد.

توانایی سازمان غذا و دارو برای تأیید فیلترهای شیمیایی در ضدآفتاب هایی که در کشورهایی مانند ژاپن، کره جنوبی و فرانسه فروخته می شوند، با قانون 1938 ایالات متحده که الزام می کند کرم های ضد آفتاب بر روی حیوانات آزمایش شوند و به عنوان دارو طبقه بندی شوند، متوقف شده است. لوازم آرایشی همانطور که در بسیاری از نقاط جهان وجود دارد. بنابراین، آمریکایی‌ها احتمالاً در تابستان امسال یا حتی تابستان آینده، کرم‌های ضدآفتاب بهتری را که مانع از اشعه‌های فرابنفش می‌شوند که می‌توانند باعث سرطان پوست و ایجاد چین و چروک شوند، دریافت کنند.

سازندگان کرم های ضد آفتاب می گویند که این الزام ناعادلانه است زیرا شرکت هایی مانند BASF Corp. و L’Oréal که مواد شیمیایی جدیدتر ضد آفتاب را تولید می کنند، حدود 20 سال پیش اطلاعات ایمنی در مورد مواد شیمیایی ضد آفتاب را به مقامات اتحادیه اروپا ارسال کردند.

استیون گلدبرگ، معاون بازنشسته BASF، گفت: شرکت‌ها به دلیل هزینه و ترس از این که آزمایش‌های اضافی روی حیوانات می‌تواند باعث واکنش شدید مصرف‌کنندگان در اتحادیه اروپا شود، نسبت به فرآیند FDA محتاط هستند. این شرکت‌ها از کنگره می‌خواهند قبل از انجام اقداماتی برای ورود به بازار ایالات متحده، شرایط آزمایش را تغییر دهد.

در یک نمونه نادر از دو حزب در تابستان گذشته، سناتور مایک لی (R-Utah) از نماینده الکساندریا اوکاسیو کورتز تشکر کرد (DN.Y.) برای ترغیب FDA برای تسریع در تأیید مواد جدید و مؤثرتر ضد آفتاب. اکنون یک لایحه دو حزبی در مجلس در حال بررسی است که FDA را ملزم می کند آزمایش غیر حیوانی را مجاز کند.

Carl D’Ruiz، مدیر ارشد DSM-Firmenich، سازنده مواد شیمیایی ضد آفتاب در سوئیس، گفت: «این موضوع به دسته بندی ضد آفتاب ها به عنوان داروهای بدون نسخه برمی گردد. «این واقعاً در مورد ارائه چیزی به مصرف‌کننده آمریکایی است که بقیه جهان دارند. مردم از استفاده از ضد آفتاب نمی میرند. آنها در حال مرگ از ملانوما هستند.

در هر ساعت حداقل دو نفر بر اثر سرطان پوست در ایالات متحده جان خود را از دست می دهند. به گفته مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری، سرطان پوست شایع ترین سرطان در آمریکا است و سالانه 6.1 میلیون بزرگسال به دلیل سرطان سلول بازال و سلول سنگفرشی تحت درمان قرار می گیرند. دومین سرطان شایع این کشور، سرطان سینه، سالانه حدود 300000 بار تشخیص داده می شود، اگرچه بسیار کشنده تر است.

متخصصان پوست نکاتی را برای ایمن و سالم نگه داشتن پوست ارائه می دهند

– در ساعات اوج نور خورشید، از ساعت 10 صبح تا 4 بعدازظهر در سایه بمانید.– از کلاه و عینک آفتابی استفاده کنید.– از چتر و لباس ضد آفتاب استفاده کنید.– کرم ضد آفتاب را هر دو ساعت یکبار تجدید کنید. می‌توانید نسخه‌های خارجی ضدآفتاب‌ها را از آنلاین سفارش دهید. داروخانه هایی مانند Cocooncenter در فرانسه. به خاطر داشته باشید که اگر مارک های مشابه در فروشگاه های ایالات متحده فروخته شوند، ممکن است مواد تشکیل دهنده متفاوتی داشته باشند. اما واردات ضد آفتاب شما ممکن است مقرون به صرفه یا عملی نباشد. جین یو، متخصص پوست در شهر نیویورک می گوید: «بهترین ضد آفتاب، ضد آفتابی است که بارها و بارها از آن استفاده کنید.

اگرچه میزان موفقیت درمان سرطان پوست عالی است، اما از هر 5 آمریکایی، 1 نفر در سن 70 سالگی به سرطان پوست مبتلا می شود. به گفته محققان CDC، این بیماری سالانه 8.9 میلیارد دلار برای سیستم مراقبت های بهداشتی هزینه دارد. یک مطالعه نشان داد که هزینه سالانه درمان سرطان پوست در ایالات متحده از سال 2002 تا 2011 بیش از دو برابر شده است، در حالی که متوسط ​​هزینه سالانه برای سایر سرطان ها تنها 25٪ افزایش یافته است. و برخلاف بسیاری از سرطان‌های دیگر، بیشتر انواع سرطان پوست را می‌توان تا حد زیادی با استفاده از کرم‌های ضدآفتاب و انجام اقدامات احتیاطی دیگر پیشگیری کرد.

اما حجم زیادی از اطلاعات نادرست در بحث ضد آفتاب رخنه کرده است و برخی از افراد ایمنی ضدآفتاب های فروخته شده در ایالات متحده را زیر سوال می برند و آن ها را به عنوان ضد آفتاب های “شیمیایی” مورد تمسخر قرار می دهند. این مخالفان ضدآفتاب، ضد آفتاب های «فیزیکی» یا «معدنی» مانند اکسید روی را ترجیح می دهند، حتی اگر تمام ترکیبات ضد آفتاب شیمیایی باشند.

E. Dennis Bashaw، یکی از مقامات بازنشسته FDA که بخش فارماکولوژی بالینی آژانس را که به مطالعه ضدآفتاب ها می پردازد، می گوید: «این یک طبقه بندی مصنوعی است.

با این حال، این نگرانی‌ها تا حدی توسط خود FDA پس از انتشار مطالعه‌ای که بیان می‌کرد برخی از ترکیبات ضدآفتاب به مقدار کمی در جریان خون انسان یافت شده است، مطرح شد. ندیم شعث، رئیس تحقیق و توسعه آلفا که مواد شیمیایی وارد می‌کند، گفت: وقتی FDA در سال 2019 و دوباره دو سال بعد گفت که ترکیبات قدیمی‌تر ضدآفتاب باید بیشتر مورد مطالعه قرار گیرند تا مطمئن شویم که آیا آنها ایمن هستند یا خیر، مخالفان ضدآفتاب شاهد افتتاحیه بودند. در لوازم آرایشی استفاده می شود.

شعث گفت: “به همین دلیل است که ما گروه ها و افرادی افراطی داریم که به خوبی آگاه نیستند و فکر می کنند چیزی که در پوست نفوذ می کند پایان جهان است.” “هر چیزی که روی پوست خود می گذارید یا می خورید جذب می شود.”

آدامسون، متخصص پوست آستین، گفت که برخی از ترکیبات ضدآفتاب به مدت 30 سال بدون هیچ مدرکی در سطح جمعیت استفاده شده است که نشان دهد به کسی آسیب رسانده است. او گفت: “مسئله برای من ایمنی ضد آفتاب هایی که داریم نیست.” این است که برخی از ضدآفتاب‌های شیمیایی آنقدر که می‌توانستند طیف گسترده‌ای ندارند، به این معنی که UVA را نیز مسدود نمی‌کنند. این می تواند توسط FDA با اجازه دادن به مواد جدید کاهش یابد.

اشعه ماوراء بنفش بین اشعه ایکس و نور مرئی در طیف الکترومغناطیسی قرار می گیرد. بیشتر اشعه‌های فرابنفش که افراد با آن در تماس هستند، اشعه‌های UVA هستند که می‌توانند به لایه میانی پوست نفوذ کنند و تا 90٪ باعث پیری پوست می‌شوند، همراه با مقدار کمتری از اشعه‌های UVB که مسئول آفتاب‌سوختگی هستند.

فاکتور محافظت در برابر آفتاب یا SPF در بطری های ضد آفتاب آمریکایی تنها نشان دهنده توانایی ضد آفتاب برای جلوگیری از اشعه UVB است. اگرچه کرم‌های ضدآفتاب آمریکایی با برچسب «طیف گسترده»، در تئوری، باید نور UVA را مسدود کنند، برخی از مطالعات نشان داده‌اند که آنها استانداردهای بالاتر مسدودکننده UVA را در اتحادیه اروپا برآورده نمی‌کنند.

دیوید اندروز، معاون مدیر گروه کاری محیط زیست، یک سازمان غیرانتفاعی که در مورد مواد تشکیل دهنده محصولات مصرفی تحقیق می کند، گفت: «به نظر می رسد تعدادی از این مواد شیمیایی جدیدتر علاوه بر محافظت بهتر در برابر اشعه UVA، مشخصات ایمنی بهتری نیز دارند. ما از FDA خواسته‌ایم اجازه دسترسی به بازار را در نظر بگیرد.»

FDA از روند بررسی خود و درخواست خود برای آزمایش ضدآفتاب های فروخته شده در فروشگاه های آمریکایی به عنوان راهی برای اطمینان از ایمنی محصولاتی که بسیاری از مردم روزانه استفاده می کنند، به جای چند بار در سال در ساحل، دفاع می کند.

چری دووال جونز، سخنگوی سازمان غذا و دارو، در ایمیلی نوشت: «بسیاری از آمریکایی‌ها امروزه به کرم‌های ضدآفتاب به‌عنوان بخش کلیدی استراتژی پیشگیری از سرطان پوست خود تکیه می‌کنند، که شواهد رضایت‌بخشی از ایمنی و اثربخشی این محصولات برای سلامت عمومی حیاتی می‌سازد».

شرکت D’Ruiz، DSM-Firmenich، تنها شرکتی است که در حال حاضر به دنبال یک ماده ضد آفتاب بدون نسخه جدید است که در ایالات متحده تأیید شده است. این شرکت 20 سال گذشته را صرف تلاش برای کسب تاییدیه برای بموتریزینول کرده است، فرآیندی که D’Ruiz گفت 18 میلیون دلار هزینه داشته است و علیرغم تلاش‌های کنگره در سال‌های 2014 و 2020 برای سرعت بخشیدن به درخواست‌ها برای فیلترهای UV جدید، بسیار پیشرفت کرده است.

Bemotrizinol عنصر اصلی تقریباً در تمام ضد آفتاب های اروپایی و آسیایی است، از جمله ضد آفتاب های برند کره جنوبی Beauty of Joseon و Bioré، یک برند ژاپنی.

D’Ruiz گفت که bemotrizinol می تواند تا پایان سال 2025 تاییدیه FDA را تضمین کند. او گفت که اگر چنین شود، bemotrizinol بررسی شده ترین و ایمن ترین ماده ضد آفتاب موجود در بازار خواهد بود و حتی از پروفایل های ایمنی اکسید روی و دی اکسید تیتانیوم نیز بهتر عمل می کند.

همانطور که کنگره و FDA بحث می کنند، بسیاری از آمریکایی ها با وجود خطر محصولات تقلبی، اقدام به واردات ضد آفتاب های خود از آسیا یا اروپا کرده اند.

الکس تاباروک، استاد اقتصاد در دانشگاه جورج میسون، می‌گوید: «مشکل ضدآفتاب باعث شده است تا مردم متوجه شوند که اگر خیلی کند هستید، می‌توانید ناامن باشید. FDA به طرز باورنکردنی کند است. آنها اکنون 40 سال است که به معنای واقعی کلمه به این موضوع نگاه می کنند. کنگره به آنها دستور داده است که این کار را انجام دهند و هنوز هم این کار را انجام نداده اند.»

این مقاله توسط اخبار سلامت KFF، یک اتاق خبر ملی که روزنامه نگاری عمیق در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند و یکی از برنامه های اصلی عملیاتی در KFF – منبع مستقل برای تحقیقات سیاست سلامت، نظرسنجی، و روزنامه نگاری.