پرواز فضایی ممکن است اختلال نعوظ را در بین فضانوردان افزایش دهد


حضور در فضا ممکن است بر سلامت فضانوردان تأثیر بگذارد

شاتر استاک

بر اساس آزمایش‌های انجام شده روی موش‌ها، حملات طولانی در فضا می‌تواند خطر اختلال نعوظ را در مردان به دلیل تأثیرات گرانش و تشعشعات کیهانی افزایش دهد.

دهه‌های آینده ممکن است شاهد بازگشت مأموریت‌های خدمه به خارج از مدار زمین باشیم. به عنوان مثال، ایالات متحده امیدوار است تا سال 2025 دوباره فضانوردانی در ماه راه بروند و حتی آرزو دارند یک پایگاه دائمی در آن راه اندازی کنند. در همین حال، مذاکرات برای ارسال اولین افراد به مریخ سال هاست که ادامه دارد.

اما حضور در فضا ممکن است اثرات عجیبی بر سلامت ما داشته باشد. تحقیقات قبلی نشان می دهد که ریزگرانش ضربان قلب و فشار خون فضانوردان را کاهش می دهد و حتی در برخی از آنها مشکلات بینایی ایجاد می شود.

اکنون جاستین لا فور از دانشگاه ایالتی فلوریدا و همکارانش دریافتند که پرواز فضایی ممکن است منجر به اختلال نعوظ شود.

این تیم ابتدا ریزگرانش را در موش‌ها از طریق به اصطلاح تخلیه اندام عقبی شبیه‌سازی کردند. این شامل بلند کردن پاهای عقب 43 موش صحرایی نر و کج کردن آنها تا زاویه 30 درجه بود و آنها را به مدت چهار هفته در این وضعیت نگه داشت. 43 موش نر دیگر آزاد بودند تا در قفس به طور طبیعی رفتار کنند.

در هر دو گروه موش، حیوانات مختلف در معرض مقادیر مختلفی از تشعشعات کیهانی قرار گرفتند: سطوح بالا، سطوح پایین یا اصلاً هیچ.

حدود یک سال بعد، محققان به دنبال نشانه‌هایی از اختلال نعوظ در موش‌ها بودند. آنها این را با اندازه گیری استرس اکسیداتیو خود، زمانی که سطح آنتی اکسیدان در بدن کم است، تعیین کردند که با اختلال نعوظ مرتبط است. اختلال عملکرد اندوتلیال، باریک شدن رگ های خونی، نیز با این بیماری مرتبط است.

قرار دادن موش‌ها در معرض هر میزان تشعشع در مقایسه با حیواناتی که در معرض تشعشع نبودند، منجر به سطوح بسیار بیشتری از استرس اکسیداتیو و عروق خونی باریک‌تر در بافت نعوظ اطراف آلت تناسلی آنها شد.

موش هایی که فقط گرانش ریز را تجربه کردند، این عوامل خطر را افزایش دادند، اما به میزان کمتری نسبت به موش هایی که تازه در معرض تابش قرار گرفتند.

ریزگرانش و قرار گرفتن در معرض تشعشعات کیهانی می تواند عملکرد نعوظ فضانوردان را مدت ها پس از بازگشت به زمین مختل کند. با این حال، نویسندگان در مقاله خود می نویسند، تخلیه اندام عقبی شبیه سازی ناقصی از آنچه مردم در فضا تجربه می کنند است.

نویسندگان می نویسند که درمان موش ها با آنتی اکسیدان ها می تواند به معکوس کردن برخی از این اثرات منفی کمک کند، اما این هنوز آزمایش نشده است.

La Favor می‌گوید: «مهمترین نکته این است که وقتی این فضانوردان به زمین بازمی‌گردند، باید از سلامت جنسی خود آگاه باشند و از آن نظارت کنند.

موضوعات:



منبع