هزاران نفر از خوانندگان به مقالات مجموعه “Dying Broke” درباره بار مالی مراقبت طولانی مدت در ایالات متحده واکنش نشان دادند. آنها ارزیابی های خود را در مورد شکست های دولت و بازار ارائه کردند که پس انداز مادام العمر بسیاری از خانواده های آمریکایی را از بین برده است. و برخی راه حل های ممکن را ارائه کردند.
در بیش از 4200 نظر، خوانندگان مبارزات خود را در مراقبت از همسر، والدین بزرگتر و پدربزرگ و مادربزرگ به اشتراک گذاشتند. آنها نگرانی خود را در مورد افزایش سن و نیاز به کمک برای ماندن در خانه یا در موسساتی مانند خانه های سالمندان یا امکانات زندگی ابراز کردند.
بسیاری تغییراتی را در سیاست ایالات متحده پیشنهاد کردند، مانند افزایش پرداخت های دولت برای مراقبت و اجازه دادن به مهاجران بیشتر برای اقامت در کشور برای کمک به برآورده کردن تقاضای کارگران. حتی برخی می گفتند که ترجیح می دهند به زندگی خود پایان دهند تا اینکه بار مالی فرزندانشان باشند.
بسیاری از خوانندگان ماهیت عمدتاً انتفاعی پزشکی آمریکایی و صنعت مراقبت طولانی مدت را به دلیل تحلیل رفتن منابع مالی افراد مسن سرزنش می کنند و برنامه های مدیکید ایالت فدرال را موکول می کنند که پس از فقیر شدن از آنها مراقبت کنند.
جیم کاسترون، 72 ساله، یک کنترل کننده مالی بازنشسته در Placitas، نیومکزیکو، اظهار داشت: «این که بگوییم پول برای پرداخت هزینه مراقبت از سالمندان وجود ندارد، اشتباه است. این در قالب سودی است که نصیب صاحبان این تسهیلات می‌شود.»
وی افزود: «این یک سیستم انتقال ثروت از طبقه متوسط و فقیر به صاحبان مراقبت‌های پزشکی انتفاعی از جمله بیمارستان‌ها و تسهیلات مراقبت بلندمدت ذکر شده در این مقاله است که توسط دولت نوشته شده است.»
سایر خوانندگان به بیمه نامه هایی اشاره کردند که با وجود محدودیت ها، به آنها در پرداخت هزینه خدمات کمک کرده است. و برخی نگرانی های خود را بیان کردند که آمریکایی ها به اندازه کافی پس انداز نمی کنند و آمادگی مراقبت از خود را با افزایش سن ندارند.
آنچه ملل دیگر ارائه می دهند
رفتار سایر کشورها با شهروندان مسن خود بارها ذکر شده است. خوانندگان مراقبت‌هایی را که مشاهده کردند افراد مسن در کشورهای خارجی دریافت می‌کنند، با درمان در ایالات متحده مقایسه می‌کنند، که نسبت به اکثر کشورهای ثروتمند کمتر برای مراقبت‌های طولانی‌مدت به عنوان بخشی از تولید ناخالص داخلی خود هزینه می‌کند.
مارشا مویر، 75 ساله، یک دستیار آموزشی بازنشسته در ممفیس، تنسی، گفت که او 12 سال را به عنوان مراقب والدینش در شهرستان سن دیگو و شش سال دیگر را برای همسرش گذراند. مویر گفت، در حالی که آنها مزایایی داشتند که بسیاری ندارند، “این یک شغل طولانی، تنهایی، یک شغل غم انگیز، یک صعود سربالایی بود.”
در مقابل، مادر خواهرشوهرش تا 103 سال در «خانه مراقبت از سالمندان با بودجه کامل و دوست‌داشتنی» در دانمارک زندگی کرد. مویر گفت: “خواهر شوهرم مجبور نبود بین زندگی خود، شغلش و کمک به مادر سالم اما بسیار پیرش یکی را انتخاب کند.” او می تواند هر دو را داشته باشد. باید انتخاب می کردم.»
بیرگیت روزنبرگ، 58 ساله، یک توسعه‌دهنده نرم‌افزار در ساوتهمپتون، پنسیلوانیا، گفت که مادرش دچار زوال عقل در مرحله نهایی بود و بیش از دو سال است که در خانه سالمندان در آلمان بوده است. او گفت: “هزینه مراقبت عالی او در یک مرکز شاد و تمیز، هزینه ناچیز تامین اجتماعی او، حدود 180 دلار در ماه است.” یکی از دوستان اخیراً مجبور شد دو بار مادرش را به خانه سالمندان در اینجا در ایالات متحده بفرستد، هنگام ملاقات، مادرش را در اتاقش روی زمین پیدا کرده است، جایی که کی می‌داند چه مدت در آنجا بوده است.
برد و کارول برنز در سال 2019 از فورت ورث، تگزاس، به چاپالا، جالیسکو، در مکزیک نقل مکان کردند و سیاست مراقبت طولانی مدت ماهانه 650 دلاری خود را کنار گذاشتند، زیرا مراقبت در جنوب مرز بسیار مقرون به صرفه است. براد، 63 ساله، یک محقق بازنشسته داروسازی، گفت که مادرش تنها چند مایل دورتر در یک مرکز مراقبت از حافظه با هزینه 2050 دلار در ماه زندگی می کرد که او می تواند با پرداخت های تامین اجتماعی و سالیانه خود از عهده آن برآید. او گفت که او تحت مراقبت “شگفت انگیز” است.
او گفت: “برای یادآوری، اکثر مردم مکزیک نمی توانند مراقبت هایی را که ما مقرون به صرفه می دانیم، بپردازند و این باعث ناراحتی من می شود.” “اما مراقبت آنها از ما شگفت انگیز است، همه مراقبت های بهداشتی، در واقع اینجا. در خانه‌اش او را مامان یا بارباریتا، باربارای کوچک خطاب می‌کنند.»
بحث بیمه نامه ها
بسیاری از خوانندگان گفتند که می توانند با مشکلات مربوط به بیمه نامه های مراقبت طولانی مدت و هزینه های سرسام آور آنها ارتباط برقرار کنند. برخی از کسانی که چنین سیاست‌هایی را دارند می‌گویند برای بدترین سناریوی احتمالی آسایش ایجاد می‌کنند در حالی که برخی دیگر بیمه‌گران را به دلیل دشوار کردن دسترسی به مزایا مورد انتقاد قرار می‌دهند.
جانت بلندینگ، 62 ساله، نویسنده فنی در فانسی گپ، ویرجینیا، گفت: “آنها واقعاً شما را وادار می کنند برای پول کار کنید، و بهتر است کسی را در دسترس داشته باشید که بتواند با آنها تماس بگیرد و روی کاغذهای بی پایان و همیشه در حال تغییر کار کند.”
درک سیپل، 47 ساله، یک پرستار ثبت شده در ناپل، فلوریدا، هزینه ماهانه 11000 دلاری مراقبت از مادرش در خانه سالمندان برای زوال عقل را دلیل خرید بیمه نامه عنوان کرد. او حدود 195 دلار در ماه با سود مادام العمر 350000 دلار پرداخت می کند. «ممکن است هرگز نیازی به استفاده از مزایا نداشته باشم[s]او در کامنت خود گفت، اما با دانستن اینکه اگر به آن نیاز داشته باشم، احساس بهتری به من می دهد. او گفت که نمی تواند با سرمایه گذاری به تنهایی چنین پولی به دست بیاورد.
او گفت: “این ریسکی است که شما با هر نوع بیمه ای متحمل می شوید.” “من نمی خواهم سربار کسی باشم.”
درخواست برای کارگران مهاجر بیشتر
یکی از راه حل هایی که خوانندگان پیشنهاد کردند، افزایش تعداد مهاجران مجاز به کشور برای کمک به رفع کمبود مزمن کارگران مراقبت طولانی مدت بود. لری کرتن، 73 ساله، یک مدیر بازنشسته بانک در وودساید، کالیفرنیا، گفت که با گذشت زمان، والدینش شش سرپرست داشتند که مهاجر بودند. او گفت: “هیچ گلوله جادویی وجود ندارد، اما یک قدم واضح – سلام مردم – ما به مهاجران بیشتری نیاز داریم! فکر می‌کنید چه کسی بیشتر این کار را انجام می‌دهد؟»
ویکتوریا راب، 67 ساله، یک ویراستار کپی بازنشسته در نیویورک، گفت که بسیاری از آمریکایی های مسن باید از کمک پولی استفاده کنند زیرا فرزندان بالغ آنها در دوردست زندگی می کنند. او گفت که والدین او و برخی از همسالانشان به مهاجرانی از فیلیپین و اریتره متکی هستند، او گفت: “در حاشیه مقررات کار به راحتی کار می کنند.”
راب گفت: «این جمعیت‌های نمونه باید بتوانند در ازای دریافت شهروندی، نقش‌های مراقب را به طور شفاف ایفا کنند، زیرا آنها دارایی آشکار و ارزشمندی برای یک حرفه دشوار هستند که فاقد مهارت و نگرش فرهنگی مثبت کارگران آمریکایی نسبت به سالمندان است.
اصلاحات فدرال به دنبال
سایر خوانندگان از دولت فدرال خواستند تا مانند برخی از کشورها، یک سیستم مراقبت بلندمدت ملی و جامع ایجاد کند. در ایالات متحده، برنامه های فدرال و ایالتی که مراقبت های طولانی مدت را تأمین می کنند، عمدتاً فقط برای افراد بسیار فقیر در دسترس هستند. به عنوان مثال، برای خانواده های طبقه متوسط، یارانه های پایدار برای مراقبت در خانه، تقریباً وجود ندارد.
سارا رومانلی، 31 ساله، گفت: «من یک پرستار سالمند در نیویورک هستم و بارها و بارها این داستان را دیده‌ام. وقتی گزینه ها و هزینه های آن را بررسی می کنیم، بیماران من شوکه می شوند. Medicaid نمی تواند تنها گزینه برای پرداخت هزینه مراقبت طولانی مدت باشد. کنگره باید برای ایجاد یک سیستم بهتر برای آمریکایی های طبقه متوسط برای تامین مالی مراقبت های طولانی مدت اقدام کند.
جان ریدر، 76 ساله، یک اقتصاددان فدرال بازنشسته در آرلینگتون، ویرجینیا، خواستار یک سیستم فدرال تک پرداختی “از بدو تولد تا مراقبت از سالمندان شد که در آن همه ما پول می دهیم و سود می کنیم. [is] حذف شده.”
با این حال، خوانندگان دیگر استدلال کردند که مردم باید با آماده شدن برای هزینه های دوران پیری، مسئولیت بیشتری را بر عهده بگیرند.
مارک دنن، 69 ساله، در وست هارویچ، ماساچوست، گفت که مردم باید بیشتر پس انداز کنند تا اینکه انتظار داشته باشند مالیات دهندگان آنها را نجات دهند. برای بسیاری از افراد، پاسخ این است که چگونه می توانیم دارایی ها را پنهان کنیم و دولت را وادار به پرداخت کنیم؟ این فقط راه دیگری برای گفتن است، “چگونه می توانم شخص دیگری را وادار کنم قبض های من را پرداخت کند؟” او گفت، “ما به جدیدترین تلفن/ ماشین/ لباس نیاز نداریم، اما به مراقبت طولانی مدت نیاز داریم. انتخاب ها.”
زیر سوال بردن ارزش رویه های افزایش دهنده زندگی
تعدادی از خوانندگان فرهنگ پزشکی کشور را به دلیل فشار بر جراحی های گران قیمت و سایر روش هایی که در بهبود کیفیت چند سال باقی مانده افراد کمک چندانی نمی کند، محکوم کردند.
توماس توئن، 60 ساله، مشاوری در محله روسلیندیل بوستون، توضیح داد که چگونه مادر یکی از دوستانش که نارسایی قلبی داشت، مکرراً از مرکز مراقبت از سالمندان که در آن زندگی می‌کرد به بیمارستان و از طریق آمبولانس فرستاده شد. او گفت: «هیچ بحثی با مرکز مراقبت وجود نداشت. با این حال، در لحظه ای که تمام پول او تمام شد، مرکز به آرامی دوستم را به فکر مراقبت از مادرش در آخر عمرش انداخت. به نظر می رسد که ویرانی مالی در سیستم پخته شده است.
جوآن چمبرز، 69 ساله، طراح معماری در ساوتولد، نیویورک، گفت که در طول بستری شدن در بخش قلب، بسیاری از بیماران را مشاهده کرد که “با چشمان خالی در بستر بودند” و منتظر کاشت استنت و ضربان ساز بودند.
او گفت: «من از آن زمان و آنجا متوجه شدم که ما بیمار نیستیم، ما کالا هستیم. «بیشتر ما از نارسایی قلبی خواهیم مرد. برای یکی از اعضای خانواده شجاعت می خواهد که از یک روش ساده که ضربان قلب یک عزیز را برای چند سال دیگر ادامه می دهد، امتناع کند، اما ما باید جلوی این ظلم را بگیریم.
ما باید به خاطر داشته باشیم که حتی اگر از متخصصان مراقبت های بهداشتی خود سپاسگزاریم، آنها دوستان ما نیستند. آنها کارمندان ما هستند و ما می توانیم نه بگوییم.»
یکی از پزشکان، جیمز سالیوان، 64 ساله، در کاتومت، محله ای از بورن، ماساچوست، گفت که قصد دارد در صورت ابتلا به زوال عقل از بستری شدن در بیمارستان و سایر اقدامات خارق العاده خودداری کند. سالیوان می‌گوید: «ما میلیاردها دلار و درد دل زیادی را صرف درمان افراد مبتلا به زوال عقل برای پنومونی، عفونت‌های دستگاه ادراری، سرطان‌ها، چیزهایی می‌کنیم که دیر یا زود آنها را می‌کشند، بدون هیچ سود معناداری.» او گفت: «نمی‌خواهم پسرم سال‌های خوب و پولش را خرج کند و به زنده ماندن من کمک کند، اگر من حتی نمی‌دانم چه خبر است».
در نظر گرفتن “مرگ کمکی”
برخی دیگر پا را فراتر گذاشتند و اعلام کردند که ترجیح می دهند مرگ خود را ترتیب دهند تا اینکه با ظرفیت بسیار کم رنج ببرند. کارن کلودفلتر، 65 ساله، دستیار کتابخانه در سنت لوئیس، گفت: “برنامه مراقبت طولانی مدت من ساده است.” “وقتی پول تمام شد، خودم را از تصویر بیرون می‌کشم.” کلودفلتر گفت که تا زمان مرگش در 101 سالگی به مراقبت از مادرش کمک کرده است.
برخی پیشنهاد کردند که مرگ با کمک پزشکی باید گزینه گسترده تری در کشوری باشد که از سالمندان خود مراقبت ضعیفی می کند. مریدی وندل، 76 ساله، اهل سانی ویل، کالیفرنیا، گفت: «اگر ما نتوانیم زندگی کمکی را برای هموطنان آمریکایی خود فراهم کنیم، آیا حداقل می‌توانیم پیشنهاد مرگ کمکی را ارائه دهیم؟ حداقل برخی از ما آن را به عنوان یک راه حل مطلوب می بینیم.»
این مقاله توسط اخبار سلامت KFF، که قبلاً با نام Kaiser Health News (KHN) شناخته می شد، یک اتاق خبر ملی که روزنامه نگاری عمیق در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند و یکی از برنامه های اصلی عملیاتی در KFF – منبع مستقل برای تحقیقات سیاست سلامت، نظرسنجی، و روزنامه نگاری.
KFF Health News یک اتاق خبر ملی است که روزنامه نگاری عمیقی در مورد مسائل بهداشتی تولید می کند و یکی از برنامه های عملیاتی اصلی در KFF است – منبعی مستقل برای تحقیقات سیاست سلامت، نظرسنجی و روزنامه نگاری. درباره KFF بیشتر بدانید.
از مطالب ما استفاده کنید
این داستان را می توان به صورت رایگان بازنشر کرد (جزئیات).