واکسن مالاریا در برابر شکل عودکننده بیماری نویدبخش است

یک واکسن تجربی که یک انگل مالاریا را در پشت یک نوع عود کننده بیماری هدف قرار می دهد، در یک آزمایش کوچک وعده داده است. محققان دو نامزد واکسن را آزمایش کردند و دریافتند که هیچ یک از آنها نگرانی جدی در مورد ایمنی ندارند، اما تنها یکی از آنها پاسخ ایمنی قابل توجهی را ایجاد می کند.

انگل پلاسمودیوم ویواکس دومین عامل شایع مالاریا در جهان است که مسئول 4.9 میلیون مورد در سال 2021 است. پلاسمودیوم فالسیپارومانگلی که بیشتر باعث ایجاد مالاریا می شود، هیچ واکسنی برای آن تایید نشده است P. vivax، که می تواند در بدن غیر فعال بماند و باعث عود علائم شود.

میمی هو از دانشگاه آکسفورد و همکارانش دو واکسن علیه آن ساخته اند P. vivax، که هر دو به اصطلاح هدف قرار می دهند پلاسمودیوم ویواکس پروتئین اتصال دافی مطالعات قبلی نشان داده است که افرادی که فاقد گیرنده این پروتئین در گلبول های قرمز خون خود هستند، به نظر می رسد مقاومت بیشتری در برابر این پروتئین دارند. P. vivax.

یکی از واکسن‌ها، واکسن ناقل ویروسی، از یک ویروس اصلاح‌شده برای رساندن اطلاعات ژنتیکی انگل به سلول‌ها برای القای پاسخ ایمنی استفاده می‌کند. واکسن دیگر، که یک واکسن مبتنی بر پروتئین است، این کار را با معرفی برخی از پروتئین های انگل انجام می دهد.

در آزمایشی بر روی 18 داوطلب سالم – 18 تا 45 ساله – هشت نفر واکسن ناقل ویروس را دریافت کردند، در حالی که 10 نفر دیگر واکسن مبتنی بر پروتئین را دریافت کردند. با توجه به همه گیری کووید-19 که آزمایش را مختل می کند، زمان بندی متفاوت است دوز واکسن در بین شرکت کنندگان متفاوت بود.

بین دو تا چهار هفته پس از دوز نهایی واکسن، به شرکت کنندگان خون حاوی خون تزریق شد P. vivax. این تیم همچنین به 13 نفر که هیچ یک از واکسن ها را دریافت نکرده بودند، تزریق کردند تا به عنوان گروه کنترل عمل کنند.

هر دو نوع واکسن به خوبی تحمل شدند و عوارض جانبی جدی گزارش نشد.

وقتی نوبت به پاسخ ایمنی می‌رسد، این در افرادی که واکسن مبتنی بر پروتئین را دریافت کرده‌اند بسیار قوی‌تر بود، اما فقط در افرادی که فاصله زیادی بین دوز دوم و سوم خود داشتند. از 10 دریافت کننده واکسن پروتئین، 6 نفر سومین دوز خود را 13 ماه پس از دوز دوم دریافت کردند، در مقایسه با فاصله یک ماهه برای چهار شرکت کننده باقی مانده.

نرخ تکثیر انگل در این شش شرکت کننده 51 درصد کمتر از گروه کنترل بود. این منجر به این شد که این گیرندگان واکسن حدود یک هفته بعد از دیگران علائم مالاریا را ایجاد کنند. هو می‌گوید، با این حال، علائم از شدت کمتری برخوردار نبودند. در میان چهار شرکت‌کننده با فاصله زمانی دوز یک ماهه، تیم هیچ تفاوتی در میزان تکثیر انگل‌هایشان در مقایسه با گروه کنترل واکسینه نشده پیدا نکرد.

هو می‌گوید واکسن‌های مبتنی بر پروتئین عموماً پاسخ‌های آنتی‌بادی را مؤثرتر از واکسن‌های مبتنی بر ناقل تحریک می‌کنند. او می‌گوید در همین حال، افزایش میزان موفقیت واکسن حاوی پروتئین زمانی که با فاصله دوز تاخیری تجویز می‌شود، در سایر واکسن‌ها دیده شده است. ما نمی‌دانیم که چگونه با جزئیات کار می‌کند، اما احتمالاً با دادن زمان بیشتر به سیستم ایمنی برای ایجاد یک پاسخ خوب مرتبط است.»

محققان اکنون در حال آزمایش این واکسن در یک آزمایش بزرگتر هستند. آنها همچنین قصد دارند از نتایج این مطالعه برای ایجاد واکسنی جدید استفاده کنند که حتی در جلوگیری از تکثیر انگل در خون موثرتر باشد. هو می‌گوید: «من فکر می‌کنم یکی از چیزهای واقعاً خوشحال کننده در مورد دیدن این نتایج این است که ما واقعاً می‌توانیم تأثیری ایجاد کنیم. ممکن است هنوز به اندازه کافی قوی نباشد، اما ما می دانیم که ممکن است.