سلول های بنیادی دیابت را بدون ایجاد پاسخ ایمنی در موش درمان می کنند

سلول های بنیادی ساخته شده اند که پاسخ ایمنی مخربی را تحریک نمی کنند و از آنها برای ساخت سلول های پانکراس برای درمان موش های مبتلا به دیابت نوع 1 استفاده شده است.

نتیجه یک گام بیشتر در مسیر درمان طیف وسیعی از شرایط پزشکی با بافت‌ها یا اندام‌هایی است که می‌توان از آنها استفاده کرد، به جای اینکه از ابتدا برای هر فرد ساخته شود.

سونیا شرپفر در شرکت بیوتکنولوژی Sana در سانفرانسیسکو، کالیفرنیا، شرکتی که پشت این رویکرد قرار دارد، می‌گوید: «چشم‌انداز این است که ما سلول‌هایی را برای هر کسی، در هر زمان و هر مکان داریم.

این یک هدف قدیمی پزشکی بوده است که از قدرت بازسازی سلول های بنیادی استفاده کند – سلول هایی که مشابه سلول های جنین هستند که می توانند تکثیر شوند و در بافت های مختلف رشد کنند. امید این است که بتوان آنها را برای درمان بسیاری از بیماری ها از جمله حملات قلبی و سکته به افراد پیوند زد.

اما سلول هایی که از یک فرد گرفته می شود و در فرد دیگری قرار می گیرد معمولا توسط سیستم ایمنی از بین می رود.

بنابراین بسیاری از درمان‌های سلول‌های بنیادی در حال توسعه یا نیاز به مصرف داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی دارند یا نیاز دارند که سلول‌های بنیادی از سلول‌های دریافت‌کننده آن‌ها ساخته شوند. چنین درمان‌های ساخته‌شده‌ای پرهزینه‌تر خواهند بود و ممکن است چندین هفته طول بکشد تا توسعه یابند، که اگر فردی نیاز به درمان فوری داشته باشد، مشکل‌ساز خواهد بود.

برای دور زدن این مسائل، تیم شرپفر تکنیکی را برای تغییر ژنتیکی سلول‌ها به گونه‌ای که برای سیستم ایمنی نامرئی شوند، توسعه داده‌اند.

در این روش، دو ژن که مولکول‌های سطحی را که برای شناسایی سلول‌ها به‌عنوان «خارجی» از سوی سیستم ایمنی لازم است، حذف می‌شوند. یک ژن نیز اضافه می‌شود تا سلول‌ها مولکولی به نام CD47 بسازند که به طور معمول به سیستم ایمنی می‌گوید که حمله نکند.

محققان ابتدا یک نسخه «پرتوان» از سلول‌ها را آزمایش کردند – به این معنی که آنها پتانسیل تبدیل شدن به بافت‌ها و اندام‌های مختلف را دارند – که از سلول‌های ماکاک رزوس ایجاد شد و سپس در عضلات پای چهار ماکاک رزوس دیگر قرار گرفت.

سلول‌ها تا چهار ماه بدون هیچ نشانه‌ای از حمله ایمنی زنده ماندند و در آن زمان میمون‌ها کشته شدند. در مقابل، سلول‌هایی که وارد شده بودند و تغییرات ژنتیکی نداشتند، توسط سیستم ایمنی بدن میمون‌ها در عرض سه هفته از بین رفتند.

در مرحله بعد، سلول های بنیادی به عنوان درمانی برای دیابت نوع 1 مورد آزمایش قرار گرفتند که ناشی از از بین رفتن سلول های پانکراس سازنده هورمون انسولین است. سلول‌های بنیادی به سلول‌های پانکراس تبدیل شدند و در موش‌های مبتلا به این عارضه قرار گرفتند و آزمایش‌های خون نشان داد که سلول‌ها علائم دیابت را کاهش می‌دهند.

بیوتکنولوژی سانا قبلاً نشان داده بود که این سلول‌های بنیادی تغییر یافته ژنتیکی را می‌توان به سلول‌های ماهیچه قلب و نوعی سلول ایمنی به نام سلول‌های CAR-T تبدیل کرد که می‌تواند برای درمان سرطان استفاده شود.

جان مارتین از دانشگاه کالج لندن می‌گوید، اما سلول‌های بنیادی که برای سیستم ایمنی نامرئی نیستند، نسبت به آنهایی که هستند، مزایایی دارند. به عنوان مثال، سلول‌های بنیادی مزانشیمی برای سیستم ایمنی قابل مشاهده هستند و به نظر می‌رسد که با آن برای ترویج آزادسازی ترکیبات شفابخش تعامل دارند.

سوزان کیمبر از دانشگاه منچستر بریتانیا می‌گوید اگر سلول‌های بنیادی کاشته‌شده به سرطان تبدیل شوند، سلول‌های ایمنی باید آن‌ها را ببینند تا از بین بروند. او می‌گوید، با این وجود، نتایج گام مهمی در جهت ساخت درمان‌های سلول‌های بنیادی خارج از قفسه است.